Daar staan ze. Twee mensen naast hun auto’s op het parkeerterrein voor de ingang van onze praktijk. Hij kijkt nog even op zijn horloge. Aan hun lopen zie ik enige aarzeling. Er wordt aangebeld en ik doe open. Gezamenlijk stappen gaan ze naar binnen en ik begeleid hen naar de ruimte. Nadat zij aan tafel hebben plaatsgenomen en de suiker in de koffie hebben gedaan, volgt er een zucht gevolgd door de opmerking; ‘je valt gelukkig mee’.
Er was een verwachting waaraan ik niet voldeed. Welke verwachting hadden ze dan? Was er een angst om te komen? Komt dat wellicht door onze bedrijfsnaam waar het woord advocatuur in voorkomt? Ik keek de deelnemers vragend aan. Er volgde een lach en een korte toelichting, waarbij de deelnemers elkaar aanvulden. Ze hadden niet iemand verwacht die casual gekleed was en die zelf de deur open deed om hun welkom te heten. Ik bleek geen monster.
De mediation ging van start. Het ouderschapsplan en vooral de zorgregeling stond centraal. Beide ouders spraken liefdevol over hun twee kinderen. Toch verschilden zij aanvankelijk aanzienlijk over de wijze van opvoeding en invulling van de zorgregeling. Zij wilden beiden de kinderen fulltime om zich heen hebben en dat was door de nieuwe situatie niet meer mogelijk. Het geschil liep hoog op en er werden over en weer dingen gezegd die ik niet herhaal. Door middel van vragen en herformulering probeerde ik ouders te helpen het gesprek weer constructief te maken. Dit hielp echter niet tot het moment waarop ik de foto van de kinderen voor de ouders neerlegde. Ze vielen beiden stil. “We gedragen ons als monsters”, zei zij en hij knikte.
In een mediation zien de deelnemers elkaar vaak als monsters, als boemannen. De meeste kinderen zijn bang voor monsters en boemannen. Welke ouder wil dat zijn/haar kind bang is voor hem/haar? Als mediator stel ik open en gesloten vragen en spiegel ik het gedrag in de hoop dat de ouders zich bewust worden van de rol die zij vertolken. De hiervoor genoemde deelnemers zagen in dat zij beiden dezelfde wensen hadden en dat zij beiden bang waren om het contact met de kinderen te verliezen. Zij voelden zich tekortschieten in hun rol als ouder. Ouders slaagden er in om tot een ouderschapsplan te komen. Een ouderschapsplan om, in de gegeven omstandigheden, van te dromen…”
Rebecca, mediator Woerden
Volg ons